met een bootje op de Mekong

De busrit van Vietienne naar Luang Prabang in het Noorden van Laos duurde 9 uur in een locale bus, onderweg
heel veel groen, bergen, prachtig wederom weer schitterend om af te zien wat de mensen allemaal verkopen in de bus, hier ook hele stukken vlees op een stokske, ook ne stok vol met eitjes, mais, rijst.. en toch veel mensen van hier die hunne lunch dan kopen, meestal eten ze die dan ook op de bus op met hun handjes, hier is het wel voornamelijk sticky rijst. Dacht dat ik de enigste toerist was maar achteraan lag nog iemand te slapen, tijdens de stop even gepraat met Sandy van Duitsland en samen ne hele ananas gekocht, ieder de helft gedaan. Zij is al een hele tijd aan het reizen, lang in India gezeten.
Ook de wegen hier vallen goed mee zenne. Mooi hier in Luang Prabang, veel Franse kolionale huizen en veel in goede staat, te merken dat het hier erfgoed van Unesco is. En ook prachtige natuur. Alles hier in dit stadje is wel afgestemd op de toeristen. Nen goede guesthouse gevonden, kreeg al direct een uitnodiging van de zoon om met hem naar de watervallen te gaan op zijne moto. Heb hem daarna met een andere gaste zien vertrekken. Tot hier toe is Laos wel duurder dan Thailand, vooral het vervoer den tuk tuk is hier een pak duurder. Ze zijn hier ook nog volop aan het werken aan de straten. Ook leuke marktjes en veel handgemaakte dingen, zoals dons overtrekken, dekentjes, kussenslopen, sjaals, heel mooi. De mensen hier zijn ook heel vriendelijk en het is hier meer laidback dan in Thailand. Ook vlak aan de Mekong rivier. De eerste dag een fietske gehuurd en wat gaan rondtoeren naar de tempel Wat Xieng Thong, gebouwd door King Setthathirat in 1560, speciale tempel met een tree of life mozaiek en ook van die kleine mini tempeltjes waar maar 1 persoon binnenkan. Ook een indrukwekkend rijtuig voor een funeral.
s avonds vis gaan eten in bananenblad in een lokaal restaurantje heel lekker, je hebt hier ook de Franse keuken, eigenlijk hebben ze hier vanalles om te eten, keuze genoeg.
De volgende dag Nicolas terug tegen gekomen. Hij was naar Phonsavan gegaan naar de plain of Jars maar samen met andere jongen naar hier gekomen omdat het daar helemaal niet goed was, die andere had voedselvergiftiging opgelopen en Nicolas voelde zich daar ook niet al te best. De volgende dagen s avonds met Nicolas gaan eten allez de eerste avond hadden we niet goed afgesproken en zijn we elkaar misgelopen.
Voor het eten, er was ne man die dat goed gezien had, een buffet in een zijstraatje voor 5000 kip per bord. Allemaal groentjes en rijst en spring rolls. En ook gezellig om te zitten allemaal bij elkaar, over ons kwam er een man en zijn denk Thaise vriend zitten, een babbeltje beginnen doen en het bleek een belg te zijn van omgeving Kortrijk. Ne kok, hij was hier pas komen wonen, had een lange tijd in Thailand gewoond en een tijdje ergens tegen de grens met Vietnam. Was wel gezellig wist veel te vertellen over het eten hier en was zelf ook van plan om hier toch ook iets met eten te gaan doen. Had wel het een en ander meegemaakt op zakengebied in Thailand dat niet zo goed afgelopen was. We zijn daar nog een keertje gaan eten en dan aan de praat geraakt met een koppeltje van India die gaven massage in Maleisie. Ook een keertje in een Frans restaurant gaan eten, heel lekker en goede bediening en zo goedkoop zeker in vergelijking met Frankrijk. Is wel funny Azie op zijn Frans. Toch wel leuk om gezelschap te hebben al geniet ik ook wel van het alleen zijn maar soms is het alleen zijn ook wel moeilijk en bots je ook wel op de vervelende kantjes van jezelf. En ik mis ook wel iemand die speciaal is voor mij in het Belgenlandje. Maar zo is het leven, het leven in alle geuren en kleuren. Over geuren gesproken ook verkochten ze cakes op het straat, heel lekker, mangocake, cocosnoot, bananen, chocolade, ananas, appel etc...
Dan ben ik ook een dagje naar de watervallen geweest na uitvoerig onderhandelen met de chauffeurs van de buskes en er ging altijd wel iets af van de prijs samen met nog 3 andere mensen naar Tat Kuang Si, 32 km ten zuiden van Luang Prabang, mooie waterval en ook goed gezwommen in het heldere groene water en lekker fris. Bovenaan toen ik aan het zwemmen was beginnen praten met een vrouw van England (was de enigste buiten een koppeltje, voor de rest was er daar niemand) die rondreisde en Engelse les ging geven in Vietnam en daarna in Japan. Tijdens ons gesprek bij het onderwerp meditatie terechtgekomen en bij de 5 ritmes, straf he, zij had al veel gedanst, ook bij Gabrielle in USA en heeft ook optredens gegeven in rituele dans, de wereld is klein denk ik dan maar. Daarna gaan lunchen met Johan ne hollander van Amsterdam, zat ook op mijn buske, nen toffe gast daar ook een intresting gesprek mee gehad, ge komt de mensen toch tegen als je ze nodig hebt.
Ook mooie zwarte beren gezien en ne tijger. Samen met Johan nog even gaan horen of het mogelijk is om met een boot naar Nong Khiaw nog meer in het Noorden te gaan. Want hij gaat daar morgen heen maar ik overmorgen. De boot vertrekt om 8.00 uur, 7 uur varen. S anderdaags nog naar het paleis geweest, was in zeer goede staat, de Koninklijke familie is hier verbannen na de revolutie in 1975, ook waren er twee fototentoonstellingen en filmjes, intresting.
De volgende dag vertrokken naar Nong Khiaw, samen met twee mannen van England en Duitsland in een klein smal bootke met houten stoeltjes, had ook het gezelschap van een klein meiske van een jaar of 5. De dochter van de kapitein, het klikte direct tussen ons en zonder elkaars taal te spreken hebben we ons toch geamuseerd voor een 5 tal uurtjes en dan is ze in slaap gevallen, soms was het ook wel vermoeiend en de mannen waren blij dat ze mij aan boord hadden. Nen goeie babysitter. Ze was bijzonder gefascineerd door den digitale camera en mijne zonnebril, heb haar ook een speelgoedje, nen kubus kadoo gedaan, vond ze ook super, ze heeft ook mijne mangocake opgegeten en frans brood van de mannen. En door zo n aantal uur met haar bezig te zijn, mis ik ons Elise mijn metekindje ook wel en zou het leuk zijn om ook eens wat meer tijd met haar door te brengen als ik terug ben.
We hebben er 8,5 uur over gedaan. Maar wat een prachtige boottocht, wat een omgeving en onderweg veel vissers tegengekomen die op het gemakske aan het vissen waren en ze waren precies ook naar goud of andere metalen aan het zoeken en je merkt wel dat ze het niet gewoon zijn om een toerist te zien. Ook in Nong Khiaw helemaal niet toeristisch, een dood stadje, een paar gasthouses over de mekong, hutten en 1 restaurant en dat is het maar wat een natuur ongelooflijk, prachtig. De mensen hier leven wel vrij basic, in bamboehutten de meeste en slapen op een matje op de grond, wassen zich in de rivier en voorzien zelf in hun onderhoud door te vissen of landbouw. Maar heb niet de indruk dat ze ongelukkig zijn. Wel funny is dat iedereen wel een televisie heeft. s avonds met de mannen van England en Duitsland gaan eten die hadden wel wat verhalen te vertellen vooral van Thailand en de lao lao rijst whiskey eens geproefd. De volgende dag naar Tham Pha Tok een grot gewandeld waar de mensen van het stadje zich verscholen hebben tijdens de tweede Indochina oorlog. De originele bamboeladder stond er ook nog maar langs daar ben ik niet naar boven geklommen, gelukkig maar, was niet meer in zo n goede staat.
Dan op de brug Johan den hollander nog terug tegengekomen, hij was aan het fietsen, daarna ben ik hem nog eens tegengekomen, hij wenste me, ik zie je in deze mooie wereld.
Dan Nicolas tegenkomen jawel, s avonds samen iets ga eten voor de verandering he, Nicolas voelt zich niet goed en heeft niet veel gegeten. s morgens terug vertrokken richting luang prabang wou eerst nog verder naar het Noorden gaan maar het reizen neemt wel veel tijd in beslag en zou graag ook nog naar het zuiden gaan en heb maar een maand allez 2 dagen minder dan een maand. wou liever op een alternatiever manier richting zuiden gaan maar gaat te lang duren en de korste opslossing is terug naar luang prabang en dan naar Vientienne. Samen met Nicolas die er maar bleek uitziet terug vertrokken naar Luang Prabang met de bus doe je er maar 3,5 uur over. Ingecheckt in een andere gasthouse, later informeer ik nog eens naar Nicolas aan de receptie of dat ze hem nog gezien hebben, ze vertellen me dat hij naar het hospitaal is. S avonds vraag ik nog eens achter hem maar degene die nu achter de receptie staat weet van niets.
S morgens dan vraag ik nog het nog eens en ze zeggen me dat hij uitgecheckt is, dat hij verder op vakantie is, lijkt me nogal straf in zo n toestand? Maar ze spreken nie goe Engels. Ik ga dus maar ontbijten en wie komt daar voorbij, Nicolas. Ik vraag hem wat is er met jou gebeurd? Hij voelde zich dus echt niet goed en is dus naar het ziekenhuis gegaan, daar hebben ze bloed getrokken, hem aan een infuus gehangen en een aantal spuiten gegeven. Het bleek dat hij 40 graden koorts had, ze hebben hem ook antibiotica gegeven. Ze weten niet echt wat hij had. Hij vertelde me dat ze hem ook niet echt info gaven en dat het ziekenhuis wel vuil was en dat er heel veel zusters rond hem stonden. De spuiten die ze gebruikt hebben waren wel steriel maar wat ze nu in het infuus hebben gegeven dat weet hij niet. En wat me de spuiten ook niet echt. Hij heeft ook serieuze diarree gehad. En hij is nog in Luang Prabang gebleven en ging proberen om een vlucht naar Chiang Mai te boeken waar hij den 19 met een vriend had afgesproken.
Ikke ben s morgens met de bus vertrokken naar Vientienne, een bus met airconditioning, bijna bevrozen in de bus, 9 uur rijden. In het ticket zat lunch inbegrepen wat wel leuk was, bij het uitstappen voor de lunch zag ik daar ineens een man met een machinegeweer staan, ik dacht amai wat doet die nu hier. Maar een meiske van Zwitserland die ook op de bus zat vertelde me dat die bij ons op de bus zat, jawatte, zij vertelde me ook dat het maybe was omdat er een aantal jaren geleden een bus overvallen was en dat er een paar toeristen vermoord waren? In ieder geval toen ze uit te bus stapte zei het meiske nog tegen mij dat hij precies niet echt ongerust was dat er iets ging gebeuren wat dat hij rustig in de bus lag te slapen. Amai da verslag begint hier wel lang te worden zenne... maar ene nacht in Vientienne gebleven en s morgens met de bus naar Savannekhet in het Zuiden vertrokken ook 9 uur op de bus maar in de bus met een fan, waar de fan niet scheen te werken, dus om te bakken in de bus, van het ene uiterste naar het andere. In Savannakhet wel even gebleven om uit te rusten, lekker rustig hier, niet veel toeristen en iedereen zegt sawasdee, ook nog banaantje uitgedeeld aan de kindjes, waren er heel blij mee. Eergisteren nacht ook ziek geworden, heel de nacht op het wc gezeten, diarree.. gisteren het kalmpkes aangedaan. Je moet hier toch meer oppassen met het eten dan in Thailand. In Savannakhet mijne visa voor Vietnam al aangevraagd want van hieruit gaan ik op 3 juni naar Vietnam. Dus kom hier nog terug. Vanmorgen met de bus vertrokken 6 uurtjes naar Pakse nog meer naar het zuiden, ben hier nu aangekomen en in het gasthuis staat al aangeplakt dat je hier moet opletten met het eten want dat er mensen en restaurants zijn die water gebruiken rechtstreeks uit de Mekong rivier. Ik ben nu wel voorzichtig want het is nog niet helemaal over in mijn buikje...