Bergen

In Chiang Mai nog tot 10 april gebleven, ben daar nog naar de zoo geweest, de locatie was mooi helaas heel weinig dieren daar maar ene olifant, ik zit hier toch in Thailand he? Ook nog naar Doi Suthep geweest is een berg die 15 km ten westen van de stad ligt en beroemd is om Wa Phra That gelegen nabij de top.
Was ook een heel gedoe om daar te geraken, de chauffeur van de Saewthang (buske) wou ons het 3 dubbele aanrekenen omdat hij maar aan 4 mensen of zo kwam... ja salu dus, samen met een koppel van Duitsland heb ik een andere saewthang genomen en wel voor de juiste prijs. De tempel zelf was te bereiken met een trap van 290 treden of met een kabelbaan. Was wel mooi, ook het uitzicht. Er kwamen Thaise mensen aan mij vragen of ik niet met hen op de foto wou. Hadden precies nog geen farang of ook wel falang (vreemdeling) gezien. Was wel funny! Ik ben wel ziek geweest had al een paar dagen last van mijn darmen. En het ritje naar die berg deed er geen goed aan. Voorlopig even geen drankjes met ijs. Ook nog een avondje traditioneel dansen en muziek meegemaakt, heel mooi. Grote markten daar. In het internet Cafe ne man van Mortsel tegengekomen, hij woont tijdens de wintermaanden in Chiang Mai sinds een paar jaar, ne kok, hij is bezig met een restaurant te openen in Laos. Wou dit eerst in Thailand doen maar is niet meer zo eenvoudig sinds eind vorig jaar. Chiang Mai is wel een stad waar veel te doen is maar toch wel druk dus besloten om hier toch niet te blijven voor Songkran. Dus op 11/04 vertrokken naar Pai, 4 uur rijden met de bus door de bergen, heel mooi, is nog meer in het Noorden. Onderweg werd er al veelvuldig water naar ons gegooid, het water kwam gewoon door de ramen door... met zo n lokale bus door de bergen dat is echt wel de moeite hoor... vlieg je op en neer. Aangekomen in Pai, kreeg iedereen direct een planneke in de handen.. ook was het onmogelijk om droog aan je guesthouse te geraken, was dus al serieus nat. Over de rivier een leuke guesthouse gevonden, rustig gelegen ten midden van de natuur. Het is een hut met een terraske voor 100 baht, spot goedkoop. Ja hier in Pai krijg je het gevoel dat je in de jaren 60, 70 terecht bent gekomen. Al eens nen Thai met lang haar gezien? Allemaal heel laidback. Op verkenning in Pai, al mijn papieren had ik maar in een plastiek zak gestoken. Ben ook maar een waterpistool gaan kopen met een waterreservoir op mijn rug, joepie, kan ook nog eens het kindje uithangen, iedereen doet hier mee er staat geen leeftijd op. Wel een leuke manier om nieuwjaar te vieren. Zag ik daar 2 Thai zitten met lang haar en ze waren nog droog, heb die dan maar natgespoten... ze bewogen amper, alleen een glimlach op de lippen en happy new year to you. Tja deed me toen al vermoeden dat het niet alleen figuurlijk maar ook letterlijk een flashback in de jaren 60 en 70 was. Het is hier een klein stadje wel aangepast aan de toeristen maar op een alternatieve manier, Yoga, Reiki, Tarot, Indiaanse lederwaren en cursussen, wel leuk! Ben in een indiaans restaurant gaan eten, aan de praat geraakt met de eigenaar, een man van Delhi. Het is zijn 14de restaurant reeds in Azie, hij reist steeds rond en opened dan een restaurant, blijft er een half jaar tot een jaar, verkoopt het dan en trekt dan verder. Tja hier kom de speciaal volk tegen. ik geniet hier vooral van de rust. 12/04 s morgens een plekje om te ontbijten gezocht, blijkt van een hippie en zijn thaise vrouw te zijn en zoontje van 2 te zijn. Hij steekt een joint op maar heeft wel gewacht tot ik gedaan had met eten. Ik ben toch eens nieuwsgierig, hoe dat het hier zit met druggebruik, want ze zijn hier toch streng heb ik gehoord. Dus praat ik even met hem, hij zegt me dat zolang je het voor jezelf houdt en stilletjes dat ze er dan geen problemen mee hebben, zolang je maar niet begint te verkopen. Hier kom je ook al mensen van de hilltribes tegen, ook op de bussen voornamelijk Lisu. De Lisu zijn trouwens origineel afkomstig van Tibet, dragen van die gekleurde kleding heel mooi, felle kleuren. In deze tribe hebben ze nog een shamaan of een hoofdman, Ze hebben als ze lachen ook precies bloedende tanden, precies of ze hebben zonet iemand opgepeuzeld maar het blijkt een teken van schoonheid te zijn.
Lijkt me een beetke vreemd, het blijkt dat ze kauwen op iets wat de kleur veroorzaakt. Ze verkopen hier voornamelijk kleding. Er loopt hier veel alternatief volk rond en ze hebben hier wel coole kleren. Heb me dus ook maar een hippie outfitje aangeschaft, lekker fel.
13/04 S morgens een scooter gaan huren, het is hier vrij rustig, dus ik dacht waarom niet kan ik eens op mijn gemakske rondrijden. Is goed meegevallen behalve in Pai zelf, opletten en in de dorpjes met al dat water, nen goede zonnebril had ik wel nodig. Ben naar een watervalleke gereden en naar een canyon, de canyon was prachtig, deed me een beetke aan de grand canyon denken.
Ook een Thaise man tegengekomen die een babbel met me begon allemaal heel intresting tot hij me probeerde te versieren... hm nadien stond die ineens op de brug bijna aan de hutten, had er geen zin in , in al dat gedoe, heb er dus maar eens korte metten meegemaakt. Ben 4 nachten in Pai gebleven. 15/04 s morgens vertrokken met de bus naar Mae Hong Son nog meer de bergen in en een goede plaats om naar de hill tribes villages te gaan. Was ook nog een busrit van 4 uur. In Mae Hong Son aangekomen samen met Catherine, een vrouw van Ierland. Samen naar een guesthouse gezocht en gevonden. Dacht dat het hier wat gelijkaardig als Pai zou zijn maar het is hier veel groter en belange niet zo gezellig. Wel is er een groot meer in het midden van de stad, met rond het meer allemaal eetkraampkes De guesthouse is ok en goedkoop. S avonds nog iets gaan eten met Catherine,
Heb ook mijn eerste roti veroberd, dat is een pannekoek waar dan een soort room wordt overgegoten en wat suiker, de versie met banaan is ook goed.
zij is sinds augustus aan het rondreizen. Zij heeft 3 jaar in China gewerkt, om leerkrachten op te leiden. Ze heeft al overal gezeten en kan uitvoerig vertellen over al haar avonturen. Ook krijg ik wat te horen over Ierland en waarom ze daar niet kan wonen, ze heeft als kind bommen zien ontploffen en zo, begrijpelijk dat je daar niet wil wonen. Binnen 2 weken gaat ze terug naar huis, haar vader is onwel maar ze wil graag in Spanje gaan werken. De volgende dag samen opgetrokken, we zouden graag naar een hill tribe village gaan maar niet naar de Karen hill tribes want dat vinden we te toeristisch. Probleem is dat het 16/04 is , vandaag de laatste dag van Songkran, dit betekent de laatste dag van de vakantie voor de Thaise mensen en dus vinden we niemand om ons daarnaartoe te brengen. We proberen te liften maar ook daar hebben we geen succes, ze toeteren wel eens maar daar blijft het dan ook bij!
Te voet dus maar naar de berg Doi Kong Mu een 424 m hoge berg met op de top Wat Phra That Doi Kong Mu, tempel amai wat een hitte maar als we boven zijn is het ongelooflijk prachtig, je hebt een mooi zicht op de stad. Ook op de landingsstrip wat trouwens ook de luchthaven is van Mae Hong Son in Pai was dit ook zo. Besloten om hier niet langer te blijven spijtig van de hill tribe village maar maybe voor ik naar Laos vertek heb ik daar nog een kansje toe. Catherine vertrekt morgen ook naar Mae Sariang om dan iets verder buiten Thailand te gaan om haar visum te verlengen. Ik wou maybe nog naar Chiang Rai maar geraak van hier niet verder, moet dus terug, besluit terug langs Pai te gaan en dan verder naar Chiang Mai waar ik terug verbindingen heb. 1 nacht in Pai (17/04)gebleven. De busrit was ook weer de moeite er waren geen zitjes meer vrij maar toch bleven ze mensen opladen, ze moesten dus een 2 tal uur rechtstaan. Bus helemaal volgepropt. S morgens neem ik de bus naar Chiang Mai, veel toeristen op de bus, er komt nen Europese thai naast mij zitten, hij is op bezoek geweest bij zijn familie maar werkt als ingenieur in Duitsland. Hij vraagt mijn e mail adres want hij wil me absoluut eens komen bezoeken in Belgie.
Aangekomen in Chiang Mai weet ik al waar ik heen wil, naar Lampang (18/04) een 2,5 rijden van Chiang Mai, daar hebben ze een Elephant Conservation Center, waar ze op een ecologische wijze te werk gaan. Lijkt me wel iets. Na een gele saewthaew of buske genomen te hebben arriveer ik in de riverside guesthouse, mooi rustig gelegen wel wat duurder 250 baht per nacht. Precies wel niet veel toeristen hier merk het aan de manier waarop de mensen me hier aanstaren. Precies wel een grote stad.
S morgens neem ik een gele saewthaew naar het busstation waar ik probeer een gewone locale bus te vinden naar de Thai Elephant Conservation Center, vraag dat dus aan een paar mensen, komt er ineens ene op mij af, ik kan er heen brengen met een minibuske, ik vraag hoeveel, hij zegt 500 baht, hm... het is hier wel ongelooflijk in Thailand dat ze een falang zien dat er dan precies geld op je voorhoofd staat geschreven maar ja het is normaal dat ze proberen he.
Dus nog eens gaan vragen en eindelijk een goed antwoord gekregen, bus 12, ticketje 26 baht. Ben wel de enigste toerist, vraag me af of al deze mensen naar daar gaan, na een 25 km komt de buschauffeur me halen. ze stoppen op de baan, ik ben de enigste die eruit stapt. hm.. vraag me af hoe ik ga terug geraken, ook terug naast de baan gaan staan zekers. De Thai elephant Conservation Center, mooie locatie. Krijg een show te zien, de berijders van de olifanten zitten gewoon in hun nek zonder zadel of zo. we krijgen een demonstratie te zien van hoe de olifanten in de teak bossen werkten vroeger voor de modernisering en hoe dat de olifanten hier nog werken. Ook krijg ik olifanten te zien die muziek spelen, echt een liedje en olifanten die schilderen op doek. Na de show kan je ze wat fruit voeren, ook verse bamboestokjes? De kunstwerken verkopen ze ook. Ook maak ik hier nog een ritje op een olifant, wel in een basic houten bak/zadel, we gaan naar beneden het water in en dan naar boven het bos in, wel leuk. Ook bezoek ik het olifantenhospital waar gewonde olifanten van overal naar toe komen. Waaronder Krungsee 47 jaar, vrouwke, heeft een verwonding door in een landmijn te trappen. Ook is er pas een babyolifantje geboren. Is een aanrader. Daarna nog wat rondgelopen in het stad op zoek naar een internetcafe, stond daar ineens een thais meiske die vroeg vanwaar ik was en waar ik heen wou, ze heeft me dan nog een internetcafe gebracht achterop de scooter. Ook kwam ze me nog een briefke brengen met haar e-mail adres en telefoonnummer en als ik hulp nodig had of ergens heen wou mocht ik haar altijd bellen. Heel lief, zeg. Zo zijn ze hier wel, ik hou wel van de mensen hier, ze zijn wat verlegen maar heel vriendelijk en hebben altijd een glimlach voor je klaar. Met de kinderen hier leg je ook eenvoudig contact, al zijn sommige kinderen in eerste instantie een beetke bang. Ook zijn de kinderen hier mooi, zou er wel eentje mee naar huis willen nemen maar zal dat maar niet doen zekers. Hier in Lampang rijden ze ook nog met kar en paard maar toch meer met autos en scooters zenne. Spijtig he. Vannacht blijf ik hier nog en morgenvroeg vertrek ik naar Bangkok, 8 uur in de bus, pfff... in Bangkok nog even afgesproken met Doro van Zwitserland want die zit nu ook in Bangkok en vertrekt zondag terug naar huis. Daar blijf ik dan 1 nachtje en dan ga ik vanuit bangkok met een speedboot naar een eiland, een aantal daagjes relaxen, (thanx Katie voor de info) en dan volgende week vrijdag, zaterdag en zondag is er een dansweekend (5 ritmes) in Bangkok, het is de eerste keer dat ze dit hier organiseren, weet dus niet of er veel volk zal zijn maar het is wel een zaal met airco, oef...
Debbie Reeds een vrouw die in Bangkok woont en werkt is de organiser en Tim Broughton is de teacher ook komende van England, hij geeft al langer weekends in Asia met name Hong Kong. Heb er wel zin in, leuk dat ik op dit moment hier ben, anders zou het wat duur zijn...ticketje Bangkok. Deze info voornamelijk voor de dansmaatjes.
Ga ook mijne visa voor Laos in orde maken in Bangkok want ik hoop begin mei in Laos te zijn. Groetkes